Μήπως ήρθε η ώρα;

Ήταν Απρίλιος του 1995 όταν συναντήθηκαν για τελευταία φορά οι 2 "αιώνιοι" στο final four της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της καλαθοσφαίρισης, στη Zaragoza της Ισπανίας. Ο Ολυμπιακός του φοβερού και τρομερού E. Johnson και ο Παναθηναικός του Z. Paspalj (στην πρώτη του χρονιά μετά τη σπουδαία του καριέρα με τους ερυθρόλευκους) βρέθηκαν και πάλι αντιμέτωποι σε ημιτελικό, σε μια ευκαιρία για τους τριφυλλοφόρους να πάρουν τη ρεβάνς για την ήττα τους μία χρονιά πριν στο Tel Aviv... και πάλι όμως το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Οι ερυθρόλευκοι επικράτησαν και πάλι(με 58-52), όμως το αποτέλεσμα του τελικού ήταν όμοιο με της προηγούμενης χρονιάς (όταν είχαν ηττηθεί 59-57 από τη Badalona του απίθανου Thompson), ήττα απο τη βασίλισσα Real Madrid του γίγαντα Sabonis και του εκπληκτικού Arlauckas με 73-61. Και πάνω που πήγε να μας γίνει συνήθεια αυτός ο "εμφύλιος" μια ο ένας και μια ο άλλος δεν κατάφερναν να προκριθούν στο final four... πάλι καλά βέβαια διότι έκτοτε αριθμούμε 5 τρόπαια ως χώρα(τη μερίδα του λέοντος έχουν οι πράσινοι με 4).

Όμως αυτή η "μάχη" εντός των τεσσάρων γραμμών ήταν το αλατοπίπερο εκείνων των 2 χρόνων για το ελληνικό μπάσκετ και όχι μόνο... Όπως και να έχει η αξία του ηττημένου είναι αυτή που έδινε, δίνει και θα δίνει δόξα στο νικητή, έτσι λοιπόν ένα τρόπαιο που θα κατακτηθεί από τoν ένα εκ των δύο, αφού πρώτα ο ένας επικρατήσει του άλλου θα έχει ιδιαίτερη αξία, θα μείνει σίγουρα στην ιστορία ως κάτι ιδιαίτερο! Από το '95 αυτή η ευκαιρία δεν έχει δωθεί... φθάσαμε 2009 μήπως ήρθε η ώρα; Άραγε να 'ναι το Βερολίνο η τυχερή πόλη που θα φιλοξενήσει έναν τέτοιο ελληνικό μπασκετικό εμφύλιο; Η απάντηση εντός ολίγων ημερών! Το πραγματικό παιχνίδι ξεκινάει αύριο με τις πρώτες αναμετρήσεις Παναθηναικού - Σιένα και Ολυμπιακού - Ρεαλ Μαδρίτης, ο νικητής αναδεικνύεται πλέον στις 3 νίκες (κάτι που φαινομενικά τουλάχιστον ευνοεί τις πιο ισχυρές ομάδες, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι οι ελληνικές) και το πλεονέκτημα έδρας το έχουν Παναθηναικός και Ολυμπιακός αντίστοιχα. Εμείς ελπίζουμε να είναι συνεπείς στο ραντεβού τους... γιατί το αξίζουν και γιατί μετά από τόσα χρόνια θέλουμε να το ξαναζήσουμε!