Η άποψη πως το ελληνικό μπάσκετ δεν είναι υπόθεση μόνο των δύο "αιωνίων" είναι χιλιογραμμένη και χιλιοειπωμένη. Από τη στιγμή που Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός άρχισαν να ξοδεύουν υπέρογκα ποσά και ξέφυγαν "έτη φωτός" μπροστά από τις υπόλοιπες ομάδες, αρκετοί δημοσιογράφοι αλλά και άνθρωποι του αθλήματος, εξέφρασαν την παραπάνω γνώμη, προσπαθώντας να στρέψουν το ενδιαφέρον και στις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος. Μια πρόχειρη ματιά όμως στην καθημερινή ειδησεογραφία του μπάσκετ, αντικρούει την άποψη αυτή. Είναι γεγονός, πως η πλειονότητα του τύπου και των φιλάθλων ασχολούνται πρωτίστως με το τι συμβαίνει στις δύο αυτές ομάδες. Στο ίδιο συμπέρασμα, μας οδηγούν και οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ευρωλίγκα, σχετικά με τα συμβόλαια των ομάδων και την ποσοτική εκπροσώπηση κάθε χώρας. Ότι, δηλαδή, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι ουσιαστικά οι μοναδικοί πρωταγωνιστές του ελληνικού μπάσκετ και μονοπωλούν σε τεράστιο βαθμό το ενδιαφέρον των φιλάθλων. Αυτό για μένα είναι απόλυτα λογικό από τη στιγμή που ο μισός και πλέον πληθυσμός της χώρας δηλώνει οπαδός των δύο "μεγάλων". Αυτό όμως που δεν είναι λογικό και συνιστά απειλή για το μπάσκετ, είναι το γεγονός, να καθορίζει ο τυφλός οπαδισμός και η ακραία αντιπαλότητα μεταξύ των "αιωνίων", τις κρίσεις των φιλάθλων και τις αποφάσεις των φορέων του αθλήματος. Και εξηγούμαι... Το Σαββατοκύριακο αυτό, διεξάγεται στη Ξάνθη το 17ο All Star Game του ΕΣΑΚΕ. Ένα γεγονός γιορτή για το ελληνικό μπάσκετ όπου το θέαμα αναμένεται να κορυφωθεί με τον αγώνα της Κυριακής ανάμεσα στους καλύτερους Έλληνες και ξένους του πρωταθλήματος. Η επιλογή των παικτών έγινε με διαδικτυακή ψηφοφορία που διοργάνωσε ο ΕΣΑΚΕ από 13 Φεβρουαρίου μέχρι 3 Μαρτίου. Σε αυτή τη ψηφοφορία οι Έλληνες φίλαθλοι του μπάσκετ αποφάσισαν για τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος που θα στελεχώσουν τις ομάδες του All Star Game. Ποιους είπατε; Τους καλύτερους; Μια ματιά στα αποτελέσματα της ψηφοφορίας που ανακοίνωσε ο ΕΣΑΚΕ στις 5 Μαρτίου, εύκολα μπορεί να μας πείσει για τα καθαρά οπαδικά κριτήρια των ψηφοφόρων. Είναι χαρακτηριστικό πως από τους 24 συνολικά παίκτες που ψηφίστηκαν οι 16 ανήκουν σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό! Από τα αξιοσημείωτα της ψηφοφορίας είναι πως στους 16 αυτούς επιλέχθηκαν μεταξύ άλλων οι: Ντρου Νίκολας (ελάχιστη προσφορά φέτος στον Παναθηναϊκό σε σχέση με αυτά που περιμέναμε), Τζανίρο Πάργκο (παρουσία μόλις δύο μηνών στο πρωτάθλημα) Στράτος Περπέρογλου και Παναγιώτης Βασιλόπουλος (μετριότατοι φέτος σε σχέση με τις προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί γύρω από το όνομά τους). Αξίζει να δούμε και ποιους παίκτες δεν επέλεξαν οι φίλαθλοι: Τόριν Φράνσις της ΑΕΛ (2ος σκόρερ, 1ος ριμπάουντερ, 1ος στις τάπες και 1ος σε κερδισμένα φάουλ στο πρωτάθλημα!), Ουίλλιαμ Έιβερι των Τρικάλων (4ος σκόρερ, 4ος σε κερδισμένα φάουλ και 5ος στις ασσίστ), Τζαρόντ Στίβενσον του Αμαρουσίου, Ντι Τζέι Τόμπσον, Ίστβαν Νέμεθ και Τρεβόρ Μπράιαντ της ΑΕΚ και Μάκης Νικολαΐδης των Τρικάλων (1ος Έλληνας σκόρερ στο πρωτάθλημα). Το γεγονός πως στη 14η θέση των παικτών της ομάδας των Ελλήνων βρίσκεται ο...Φραγκίσκος Αλβέρτης το αφήνω ασχολίαστο!
Καταλαβαίνω βέβαια, ως ένα βαθμό τις προτιμήσεις των φιλάθλων, αφού όπως προαναφέραμε οι περισσότεροι Έλληνες είναι οπαδοί ενός εκ των δύο "αιωνίων". Οφείλουμε να πούμε επίσης, πως τεράστια ευθύνη για το φαινόμενο έχουν τόσο οι δημοσιογράφοι του χώρου, που γεμίζουν τις σελίδες τους με ειδήσεις για τους δύο αδιαφορώντας για τις υπόλοιπες ομάδες, όσο και η ελάχιστη έως ανύπαρκτη προώθηση του προϊόντος από τη διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος. Μπορούμε λοιπόν να δικαιολογήσουμε, μέχρι ενός σημείου, τον εγκλωβισμό των φιλάθλων σε αυτήν την διπολική οπαδική αντιπαλότητα. Τι γίνεται όμως, όταν η επίσημη ομοσπονδία του αθλήματος, αποφασίζει και διαμορφώνει πολιτικές, επηρεαζόμενη από αυτήν ακριβώς την αντιπαλότητα;
Σε δηλώσεις που έκανε πρόσφατα ο ομοσπονδιακός προπονητής Γιόνας Καζλάουσκας σε ιστοσελίδα της πατρίδας του είπε, μεταξύ άλλων, πως "έχει την άδεια να εργαστεί και σε συλλογικό επίπεδο εκτός όμως Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού". Την ίδια λοιπόν στιγμή που ο κ.Τσαγκρώνης με δηλώσεις του πριν το τελικό κυπέλλου προτρέπει τα σωματεία να εργαστούν για την καταπολέμηση του φανατισμού, η ίδια η ομοσπονδία δείχνει να είναι απόλυτα εναρμονισμένη με το πνεύμα αντιπαλότητας που διέπει τις σχέσεις των δύο "αιωνίων". Με ποια λογική δηλαδή επιτρέπεται να δουλέψει ο ομοσπονδιακός προπονητής στον Άρη, λόγου χάρη, και όχι στους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό; Η απαγόρευση αυτή, εμένα μου δείχνει ένα πράγμα: Πως, δυστυχώς, οι άνθρωποι της ομοσπονδίας λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους στις αποφάσεις τους τις ακραίες οπαδικές φωνές και τοποθετήσεις. Και πως προτιμούν να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους από τις γκρίνιες των οπαδικών εντύπων και των εντολοδόχων δημοσιογράφων, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το καλό της εθνικής. Οι δηλώσεις αυτές του Καζλάουσκας, αποδεικνύουν περίτρανα πως ο λόγος που εκδιώχθηκε ο Γιαννάκης από την εθνική ήταν οι αντιδράσεις, από μερίδα "πράσινων" μέσων ενημέρωσης, για την παράλληλη ενασχόληση του με τον Ολυμπιακό. Ποιος όμως άραγε υγιής μπασκετικός φίλαθλος, δεν αναγνωρίζει την αμεροληψία αλλά και την μεγάλη προσφορά του Γιαννάκη στην εθνική ομάδα; Και για να το δούμε και από την άλλη σκοπιά, ποιος υγιής μπασκετικός φίλαθλος δε θα ήθελε κάποια στιγμή ο σπουδαίος Ομπράντοβιτς να καθίσει στην πάγκο της εθνικής; Ελπίζω πάντως, φέτος το καλοκαίρι αν δεν κληθεί και πάλι ο Περπέρογλου στην εθνική ομάδα, να μην ακούσουμε από μερικούς ότι ευθύνεται το "ερυθρόλευκο" παρελθόν του Καζλάουσκας...
Υ.Γ. 1: Για τον Τόριν Φράνσις θα κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στο μέλλον. Πρόκειται περί παικταρά! Ποιος άραγε παίκτης της τελευταίας ομάδας του πρωταθλήματος, έχει βρεθεί ξανά στις πρώτες θέσεις, σε τόσες πολλές στατιστικές κατηγορίες; Ήδη από ότι διαβάζω πολλές ευρωπαϊκές ομάδες κινούνται από τώρα για την απόκτησή του, με δεδομένο τον υποβιβασμό της ΑΕΛ.
Υ.Γ. 2: Άραγε για την περίπτωση του Λάζαρου Παπαδόπουλου, είπαν κάτι στον Καζλάουσκας από την ελληνική ομοσπονδία;
